Adil Dalam Diri

Mahasiswa Johor

MEMANG BENAR bahawa isu keadilan dalam diri ini mula tempias semenjak mentadbir PMRAM tiga tahun yang lalu.

Barangkali istilah keadilan untuk diri sendiri sudah kontang. Ya. Saya tidak mampu memberikan keadilan kepada kedua-dua belah pihak.

Saya akui, itulah kelemahan saya. Walaupun saya mempunyai satu jawatan dalam pentadbiran persatuan negeri Johor di Mesir (Badan Kebajikan Pelajar-Pelajar Johor di Mesir) tetapi secara peribadi saya lebih gemar bekerja bersama warga pentadbiran pusat (PMRAM).

Mengapa? Mungkin beberapa sebab.

Pertama, saya menetap lama di dalam pentadbiran PMRAM berbanding pentadbiran negeri. Walaupun pentadbiran saya bermula di peringkat negeri, tetapi jiwa saya mentadbir PMRAM adalah lebih lama.

Kedua, secara peribadi saya berfikir bahawa negeri mempunyai sebilangan ahli yang cukup ramai untuk bekerja dan membantu organisasi sedang siapalah PMRAM yang hanya mempunyai 'sifar' ahli. Ya. PMRAM hanya meminjam ahli daripada BKAN dan DPM sahaja untuk mentadbir.

Ketiga, PMRAM bukan persatuan bergaji yang diberi elaun setiap bulan membuat kerja-kerja amal. Oleh sebab yang demikian, dengan kapasiti pentadbiran seramai 15 orang ikhwah dan 15 orang akhawat, PMRAM masih memerlukan tenaga yang maksimum untuk bekerja. Sebab itu, mahu tidak mahu saya perlu hulurkan sumbangan saya seadanya pada hari ini.

Keempat, kepentingan PMRAM adalah untuk masyarakat amnya. Fikir saya bahawa PMRAM perlu menjaga kebajikan secara umumnya sedang negeri hanya memberi pencerahan kepada satu kelompok kecil sahaja.

Dalam apa sekalipun alasan yang diberikan, bukanlah bermakna saya meninggalkan pentadbiran saya di negeri dan tiada niat untuk membeza-bezakan pentadbiran. Tetapi sekadar ingin memberitahu bahawa PMRAM adalah pentadbiran kerajaan yang perlu dibantu oleh semua anak-anak syarikat di dalam kerajaan dan anak-anak syarikat swasta yang pastinya mentadbir untuk perpaduan umat Islam amnya.